Κυριακή 30 Μαΐου 2010



Στις ώρες της μεγάλης μοναξιάς
Σκέψου πόσο κοντά είσαι πραγματικά με το όλο.
Άφησε τη φλούδα να ξεδιπλωθεί και να σε αφήσει καρπό γυμνό

και γίνε νερό,
και γίνε αέρας
και μετά ενώσου με τη φωτιά που τρέχει ιλιγγιωδώς σε τροχιές τυφλές για να διαλύσει τα σκοτάδια της δημιουργίας

καβάλησε το άτι του φωτός και ξεκίνα την περιπλάνηση στους κόσμους που σε γέννησαν και που αδημονούν να σε κερδίσουν πίσω

διάχυσε το βλέμμα σου πιο πέρα από το ορατό
γραπωμένος από ένα "είναι" θνητό αλλά υπέρδοξο
που συνεχίζει να χαράσσει τις τροχιές τη γης
και να σβήνει το χρόνο αναζητώντας τον

κι εκεί θα δεις πόσο μικρός είσαι
και πόσο τυχερός μαζί που μπορείς να γίνεις μεγάλος

και αν μπορέσεις να δεις
τη μορφή χωρίς πρόσωπο

και αν μπορέσεις να αγγίξεις το αόρατο

και αν μπορέσεις να μυρίσεις τις θύμησες των αιώνων

και αν μπορέσεις να ακούσεις αυτά που το ανθρώπινο γένος έχει ψελλίσει

και αν μπορέσεις να γευτείς τον καρπό


τότε θα πάψεις να είσαι
και θα υπάρχεις εκεί, αιώνια

Μέχρι να σκορπιστείς και να ανασυνταχθείς για μια νέα περιπέτεια.

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Ό,τι και να γίνει, συνέχισε...


Μην διστάσεις να αναρωτηθείς
Που πήγαν τα περιστέρια
Βρίσκονται δίπλα σου λαμπερά
Κοιτάνε περήφανα τον ήλιο,
Ακούγοντας τη σιωπή των ανθρώπων, προσδοκώντας το τέλος
Για να υπάρξει η απαρχή των νέων αιώνων
Για να δαμαστούν οι δίνες που παρέκκλιναν στους περασμένους καιρούς
Για να κρεμαστούν σημαίες στον ανοιχτό ορίζοντα
Πανηγυρίζοντας την επιστροφή στον ουρανό
Χορεύοντας στους αφρούς των κυμάτων, νικητές
Μην απορείς με τις ιαχές, μη σκιάζεσαι από τα τύμπανα,
Οι μέρες λιγόστεψαν, για να πάψουν να σεργιανίζουν άδικα στη λήθη
Τα όνειρα ξυπνάνε σε μια πανηγυρική κραυγή
Ως πότε η έλλειψη; Ως πότε ο διαχωρισμός
Ξεκίνα από την τέντα σου πολεμιστή
Αρματωμένος με τα όπλα τα παντοδύναμα

Βγες μπροστά και υποστήριξε το μέγα νέο
Η αρχή όπου να ναι ξυπνά, γιαύτό το τέλος είναι εδώ
Ξεκίνα, όρμα στα τείχη του ψεύδους και απελευθέρωσε την ανάσα που κόπηκε
Αρμάτωσε το άλογο το λευκό και άρχισε να πετάς
Τα ψεύδη δεν μπορούν να σε αγγίξουν πια, όποια μορφή και να πάρουν
Οι λευκοί μανδύες πετούν στον ουρανό και ετοιμάζονται να συνοδεύσουν την αλήθεια σπίτι της.

Όσα και αν προκύψουν δε μπορούν να επηρεάσουν πια
Ή απόφαση είναι ειλημμένη και παντοδύναμη
Αναζήτησέ τη σε κάθε πέταγμα
Το παρόν ξεκλείδωσε τους κωδικούς και αναταράσσει συθέμελα το πλανήτη
Μέχρι τότε, ξεπλήρωσε και προχώρα.