Ζούμε σε μια εποχή μετάιχμιο για την ανθρωπότητα. Είμαστε στο σημείο που έχουμε αναπτυγμένη επιστημονική γνώση, εξελιγμένη τεχνολογία, ευρεία τεχνογνωσία και εναλλακτικές ανάπτυξης. Από την άλλη, δοκιμαζόμαστε σε θέματα που αφορούν την ηθική, ψυχολογική, συνειδησιακή και πνευματική μας υπόσταση. Λες και μας ζητείται με κάποιο τρόπο να πάρουμε θέση απέναντι στον εαυτό μας, απέναντι στους συνανθρώπους μας και εν τέλει στην ολότητα της ανθρωπότητας για το πώς θα προχωρήσουμε από δω και μπρος.
Τα παλιά μοντέλα ανάπτυξης, κοινωνικής, οικονομικής, πνευματικής δεν είναι πια όσο λειτουργικά θα τα θέλαμε. Ανακατατάξεις, προκλήσεις και συνεχή αναδιαμόρφωση χαρακτηρίζει τη ζωή στον πλανήτη μας αυτή την περίοδο. Παλιές και νέες τάσεις, κατευθύνσεις, συμπεριφορές αναδύονται, συγκρούονται, αναδιπλώνονται σε μια συνεχή διαλεκτική σχέση, που συχνά δεν αποφεύγει τη σύγκρουση. Πού οδηγεί αυτό;Αναμφισβήτητα στην εξέλιξη. Πολλά τα σενάρια του πως θα δημιουργηθεί ή ποιά θα είναι αυτή. Κάτι όμως λείπει...
Αυτό που πάντα να προσέχουμε να έχουμε είναι η Αγάπη. Η Γνώση χωρίς την Αγάπη δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει Σοφία Η Επιστήμη χωρίς την Αγάπη δεν θα υπηρετήσει πραγματικά τον άνθρωπο Αλλαγή χωρίς Αγάπη δεν θα φέρει κανένα καινούργιο αποτέλεσμα Ελευθερία χωρίς Αγάπη οδηγεί σε ασυδοσία Δύναμη χωρίς Αγάπη οδηγεί σε Δικτατορία Δικαιοσύνη χωρίς Αγάπη είναι απλά τιμωρία Ανάπτυξη χωρίς Αγάπη είναι διαρκής εκμετάλλευση και εξάντληση των πόρων Κοινωνία χωρίς Αγάπη είναι αγέλη ζώων ανήμπορων να συνυπάρξουν Ιδέες κενές από Αγάπη είναι απλά άλλη μια παγίδα του νου να μας κάνει δέσμιους του φαύλου και πεπερασμένου κύκλου του Προσφορά χωρίς Αγάπη είναι απλά άλλος ένας τρόπος ελέγχου
Η Αγάπη ενυπάρχει σε κάθε μόριο της ύπαρξής μας, σε κάθε έκφανση της Δημιουργίας. Η Αγάπη κρατά σε ισορροπία όλες τις Δυνάμεις του Σύμπαντος. Η έλλειψη Αγάπης, το κενό Αγάπης δημιουργεί άνυδρες φαντασιώσεις, που μας απομακρύνουν από το σκοπό της ζωής, το σκοπό μας. Την Ένωση μας με τον Ανώτερο Συμπαντικό μας Εαυτό και την Ευθυγράμμισή μας μαζί του!
Σε αυτή τη νέα φάση εξέλιξης, τη μετα-Ατλάντια εποχή, καλούμαστε να κάνουμε πιο σοφές επιλογές, αυτή τη φορά στη βάση της Αγάπης που κινεί το Σύμπαν, της Αγάπης Χωρίς Όρους. Είθε το Φως και η Αγάπη να αγκαλιάσουν αυτή τη Νέα Εποχή! ΝΑΜΑΣΤΕ
Κυριακή μεσημεράκι...Άνοιξη θρονιασμένη σε κάθε ίντσα της γης, της θάλασσας και του ουρανού. Το μυρωμένο αεράκι λικνίζει τα φύλλα, οι πεταλούδες χορεύουν, τα δέντρα γιορτάζουν και η ζωή γεννιέται σε κάθε γωνιά της πόλης. Όλα αναπνέουν έναν αέρα φρεσκάδας και αναγέννησης...
Πόσα έχουμε περάσει σαν ανθρωπότητα! Πόσες κρίσεις και θανάτους βιώνουμε καθημερινά στη ζωή μας σαν κοινωνία, σαν άνθρωποι, σαν ψυχές! Ακόμα και η Γη μας, με τις κλιματολογικές της και φυσικές της ανακατατάξεις, εξελίσσεται...
Στις μέρες μας πολλές οι προκλήσεις, που ξεμυτίζουν με τη μορφή προβλημάτων και δυσκολιών. Όλοι μας ανεξαιρέτως τις βιώνουμε. Και γιατί όλα αυτά;
Η απάντηση είναι απλή. Όλα πρέπει να περάσουν από αναμόρφωση!
Κάθε τέλος προαναγγέλει μια νέα αρχή. Κάθε θάνατος φέρνει μια νέα, εξελιγμένη ζωή.
Αυτό βιώνουμε τώρα. Μεταλλασόμαστε, αναμορφωνόμαστε. Μέσα από συγκρούσεις και κρίσεις ετοιμαζόμαστε να περάσουμε σε ένα νέο επίπεδο εξέλιξης, ένα νέο επίπεδο ζωής, σαν ανθρωπότητα σαν πλανήτης...
Οραματίζομαι αυτή τη Νέα Γη.
Σε αυτή τη νέα Γη, όλοι οι άνθρωποι έχουν πλήρως αντιληφθεί ότι Ολα είναι Ενα πράγμα. Ενότητα, με τον Ανώτερο Εαυτό μας, με τους άλλους ανθρώπους, με τη Φύση, με τον πλανήτη, με το Σύμπαν! Ο άνθρωπος έχει μετεξελιχθεί από τον Σοφό Πίθηκο στον Συμπαντικό Άνθρωπο.
Συνειδητοποιούμε ότι δεν είμαστε διαχωρισμένοι από τον Ανώτερο Πνευματικό μας Εαυτό από τη Φύση, από την Συμπαντική μας Πηγή!
Βιώνουμε την Αγάπη χωρίς Όρους, την αγάπη που υπερβαίνει ανθρώπινες αδυναμίες και μικρότητες του εγώ. Αγκαλιάζουμε αυτό το εγώ σαν ένα μικρό άτακτο παιδί, το νουθετούμε και το καθοδηγούμε εμείς και όχι πια αυτό εμάς.
Συνειδητοποιούμε τη Δύναμη και την Ελευθερία των Ψυχών μας, ως κομμάτια θεϊκά. Είμαστε συνειδητοί δημιουργοί της ζωής μας μέσα από τις σκέψεις, τα συναισθήματα, το Λόγο και τη δράση μας.
Αγαπάμε, επιτρέπουμε, εμπιστευόμαστε την Αγάπη και τη Σοφία που ενυπάρχει σε κάθε κόκκο του Σύμπαντος, σε κάθε έκφανση της Ζωής.
Συνδημιουργούμε το μέλλον μας ως Ανθρωπότητα και γειώνουμε έναν πραγματικό παράδεισο.
Αναδεικνύουμε και καλλιεργούμε τον πλούτο μας ως Ανθρωπότητα (πνευματικό, πολιτιστικό, επιστημονικό, υλικό)
Συνειδητοποιούμε ότι κανείς δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος όταν ο "άλλος" δεν είναι ευτυχισμένος.
Ξεκλειδώνουμε αρχέγονες μνήμες και μυστικά που θα μας αποκαλύψουν ακόμα περισσότερα για την αληθινή μας φύση, για το ποιοι είμαστε στο Σύμπαν.
Εξερευνούμε νέους τρόπους ύπαρξης, δημιουργίας, ανάπτυξης, εξέλιξης σε όλους τους τομείς της ζωής μας και των δραστηριοτήτων μας.
Συνειδητοποιούμε την μοναδικότητα και την ιδιαιτερότητα του είδους μας
Βιώνουμε τη Χαρά, την Αγάπη, την Αρμονία και την Δημιουργία.
Κάνοντας περιήγηση στο ιντερνετ βλέπω πόσες πολλές, πανέμορφες, αναζωογονητικές δραστηριότητες συμβαίνουν στην πόλη, στη χώρα, στον κόσμο! Αλαφραίνει λίγο η ψυχή μου από το Φως που εκπέμπεται και παφλάζει σε αυτό τον πλανήτη, από την Αγάπη και τη Θέληση των Ανθρώπων για Ζωή, Δημιουργία, Χαρά, Αγάπη, Εξερεύνηση, Ανάπτυξη, Εξέλιξη. Κόντρα στις μαζικό εκσφενδονισμό τοξικών ψευδαισθήσεων που προωθείται απελπισμένα στις μέρες μας, κόντα στις επίπλαστες σκεπτομορφές χάους και πεσιμισμού, κόντρα σε οτιδήποτε προσπαθεί να εμποδίσει το εκτυφλωτικό μας Φως να εκπέμψει σε μεγαλύτερο βεληνεκές και με υψηλότερους κραδασμούς, η Ζωή Υπάρχει!
Είμαστε όλοι ΕΝΑ. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι με αόρατες χορδές! Η ατομική πορεία του καθενός επηρρεάζει το ΟΛΟ και το αντίστροφο. Συνασπισμένοι και ακλόνητοι στο Φως, στην Αγάπη της Ζωής, στο Θαύμα της Ύπαρξής μας, στη μοναδικότητα του είδους μας, όλοι μαζί μπορούμε να πολλαπλασιάσουμε τις ιδιότητες του Φωτός στη ζωή μας, στη χώρα μας, στον πλανήτη μας!
Το Φως Ορκίστηκε να μην παραδοθεί! Αυτό μου στάλθηκε με e-mail. Και αυτό ενισχύουμε!
Είμαστε όλοι οι άνθρωποι πλάσματα Φωτός και Αγάπης! Στον τρισδιάτατο κόσμο που ήρθαμε να ζήσουμε, αποφασίσαμε να παίξουμε ένα παιχνίδι, όπου δεν θα θυμόμαστε ποιοι είμαστε...Σκοπός ήταν, μέσω των βιωμάτων μας να ανακαλύψουμε το Υπέροχο Πλάσμα που Είμαστε, αλλά δεν το θυμόμαστε. Στις μέρες μας μας δίνεται αυτή η ευκαιρία πιο έντονα από ποτέ! Να το θυμηθούμε και να το βιώσουμε! Έτσι θα μεταμορφώσουμε τα πάντα σε Φως!
Νομίζεις ότι ήρθες τυχαία να ζήσεις μια ζωή στη Γή; Νομίζεις ότι κάποιος σε πέταξε εδώ, σ΄αυτόν τον υπέροχο γαλάζιο πλανήτη για να βρεθείς ξένος ανάμεσα σε ξένους; Νομίζεις ότι όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή σου είναι τυχαία γεγονότα, και ότι είσαι απλά μια μονάδα στα εκατομμύρια;
Εγώ δεν το πιστεύω αυτό. Εγώ πιστεύω ότι όσοι βρισκόμαστε σε αυτή τη γη είμαστε συνδεδεμένοι μεταξύ μας με αόρατες χορδές. Πιστεύω ότι ό,τι συμβαίνει στον καθένα από εμάς δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, ένα προσωπικό βίωμα "για τα μάτια μου μόνο".
Είμαστε όλοι μαχητές του δικού μας προσωπικού παράδεισου! Κάθε βίωμα, κάθε μάθημα της δικής μας ζωής είναι ένα πετραδάκι πολύτιμης Γνώσης, όχι μόνο για εμάς, αλλά και για όλους τους άλλους.
Είμαστε όλοι δάσκαλοι. Κάθε πόνος, δάκρυ, μάχη, νίκη ή ήττα είναι ο δικός μας προσωπικός μύθος που υλοποιείται για να αποδεσμεύσει από μέσα μας την Άσπιλη και Αθάνατη Αλήθεια μας!
Κάθε άνθρωπος, κάθε ψυχή, είναι ένας σπινθήρας Φωτός, που σε κάθε βήμα της γήινης ζωής του, σε κάθε δοκιμασία, αναποδιά, θαύμα και επιτυχία ξετυλίγει ακόμα περισσότερο το εσωτερικό του Φως. Και το Φως εμπεριέχει όλους του σπόρους των μεγαλύτερων και παντοδύναμων ιδιοτήτων του Πνεύματος. Και το Φως είναι η Αλήθεια!
Κάθε άνθρωπος έχει μέσα του όλη τη Γνώση, τη Σοφία, την Αγάπη , τη Δύναμη του φωτεινού του πυρήνα. Γι΄αυτό και προσωπική μας Αλήθεια είναι Φως!
Πές την Αλήθεια σου, τη Φωτεινή σου Αλήθεια, μέσα από την καρδιά σου, με γενναιότητα, ειλικρίνεια, ταπεινότητα και Αγάπη. Αυτή η Αλήθεια είναι Παντοδύναμη γιατί είναι κομμάτι από το δικό σου Αιώνιο Φως! Και αυτή η Αλήθεια στη βάση της έχει την Αγάπη. Την ανάγκη και τον πόθο κάθε ψυχής για Αγάπη!
Όλες οι αλήθειες, όλων των ανθρώπων, ειπωμένες με ειλικρίνεια, ταπεινότητα, σεβασμό και μεγαλοψυχία μπορούν να ενωθούν σε ένα πελώριο κύμα φωτός, που θα εκτοξεύσει την ανθρωπότητα στον δικό της παράδεισο! Έναν παράδεισο που αγκαλιάζει όλους με την Αγάπη και το Φως που πραγματικά ποθούν.
Μοιράσου την αλήθεια σου! Είσαι δάσκαλος και μαθητής μαζί. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι. Είμαστε όλοι Ενα! Η αλήθεια του ενός είναι το δώρο της γνώσης για τον άλλο. Δίδαξε και μάθε από τους άλλους! Χέρι χέρι μπορούμε να ανεβάσουμε τον κόσμο μας στον ουρανό! Μαζί!
Καθώς περπατούσα σπίτι μετά τη δουλειά, αργά το απόγευμα, συνειδητοποίησα πόσο ελεύθερο χρόνο εχω και απόρησα με αυτή μου τη συνειδητοποίηση!
Για χρόνια ένιωθα ακριβώς το αντίθετο. Τελείωνα τη δουλειά και μετά σερνόμουν στο σπίτι, ανυπομονώντας να φάω ένα γεύμα της προκοπής και να πετάξω από πάνω μου τα απομεινάρια της εργάσιμης ημέρας. Αλλά ακόμα και τις φορές που δεν είχα δουλειά, ναι τη φάση της ανεργείας την έχω βιώσει βαθιά στο είναι μου, ακόμα και τότε ο χρόνος γλίστραγε από τα χέρια μου και δεν τον καταλάβαινα.. Πώς τώρα αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τα πράγματα;
Τελικά ο χρόνος είναι και πρακτικά ελαστικώς, και όλα εξαρτώνται από εμάς και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.
Στην καινούργια μου δουλειά, υπάρχουν εκκρεμότητες και ένταση. Ωστόσο, διαπιστώνω ότι παρόλο που κάνω κάτι πέρα από το επιστημονικό μου αντικείμενο, παρόλο που θέματα προκύπτουν, σιγά μην δεν προέκυπταν, συνειδητοποιώ ότι μου αρέσει που εργάζομαι εκεί. Οπότε, κάθε φορά που φεύγω από τη δουλειά , δεν το βλέπω ως απόδραση από φυλακή, αλλά απλά ως η απαρχή του υπόλοιπου της μέρας μου, που είναι αυτό ακριβώς, δική μου!
Τελειώνω τη δουλειά γύρω στις 6:30. Μετά, αν ο καιρός το επιτρέπει, μου αρέσει να χάνομαι σε νέες διαδρομές προς το σπίτι, περπατώντας και αφουγκράζοντας τη ζωή που πάλλεται μελωδικά, εν αγνοία όλων εμάς που δεν το παίρνουμε χαμπάρι, πνιγμένοι στη φαινομενολογία μας και στους περιορισμούς.
Όταν λοιπόν εσωτερικά υπάρχει αρμονία, όταν απελευθερώνουμε τον εαυτό μας από πιεστικές σκέψεις, πιεστικές συναναστροφές, πιεστικές δραστηριότητες που μας της υποβάλλει το υφέρπον άγχος του να ζήσουμε για να ζήσουμε, ο χρόνος αποδεσμεύεται απο τις εμπλοκές του μυαλού και των συναισθημάτων και τον αντιλαμβανόμαστε όπως πραγματικά είναι, σχετικός. Η αιωνιότητα μέσα σε μια ημέρα...
Πέταξα λοιπόν από πάνω μου τις τύψεις και τις ενοχές μου και απλά αφέθηκα στο τώρα. Και το τώρα έδειξε την αιώνια πλευρά του!
Είναι αναρίθμητα αυτά που μπορεί να κάνει κάποιος στον "περιορισμένο" χρόνο της ημέρας, αρκεί η ψυχή του να είναι απελευθερωμένη. Και είναι σίγουρο ότι αυτή θα υποδείξει με τον πιο όμορφο τρόπο αυτά που πραγματικά ποθεί κανείς να κάνει και να είναι, και όχι αυτά που νομίζουμε ότι θέλουμε, ότι είμαστε. Βέβαια αυτές οι λέξεις δεν έχουν καμία σημασία αν δεν το βιώσεις αυτό. Εύχομαι να το βιώσετε. Και εύχομαι κι εγώ να συνεχίζω να το βιώνω, ώστε να καταφέρω να υλοποιήσω αυτό που πραγματικά ποθεί η ψυχή μου!
Σάββατο βράδυ, θερμοκρασίες χαμηλές, χειμωνιάτικος αγέρας, νύχτα παγερή και εχθρική στην ανθρώπινη ζεστασιά. "Τι κάνω απόψε; Να μείνω σπίτι; Πού να τρέχω στο κρύο;" ο αγαπημένος κατώτερος εαυτός έθεσε τα σύνηθη εμπόδια...Θα του κάνω τη χάρη; Όχι πια!
Ξεσηκώνω αγαπημένους ανθρώπους και τους προτείνω να πάμε σινεμά! Η καινούργια ταινία του αγαπημένου μου Τούρκου σκηνοθέτη Φατιχ Ακίν παίζεται σε έναν κοντινό κινηματογράφο και έχω ενθουσιαστεί. Κανονίζουμε.
Βγαίνω από το σπίτι...ψύχος απότομο.Μετά συνειδητοποιώ ότι χειμώνας είναι, δεν καταλάβαμε και καθόλου κρύο φέτος, και συνθηκολογώ μαζί του. Φτάνουμε στον κινηματογράφο και ένα κύμα ζεστασιάς με κατακλύζει...
Ορδές ανθρώπων, τόσος πολύς κόσμος, να περιμένει είτε στα εκδοτήρια, είτε έξω από τις αίθουσες προβολής. Ζωή! Άνθρωποι! Φλυαρίες! Παρέες! Και καθώς προσπαθώ να βρω το δρόμο μου στα εκδοτήρια, αστράφτει μπροστά μου μια εικόνα από παρελθόν! Έρχομαι πρόσωπο με πρόσωπο με μια παλιά μου συμφοιτήτρια, από τα πρώτα χρόνια των σπουδών μου, που είχα να την δω πάνω από 10 χρόνια!!!!!Ενθουσιασμός, χαρά, έκπληξη! Ανταλλάσσουμε τηλέφωνα και κανονίζουμε να βρεθούμε σύντομα!
Η ταινία αρχίζει και παραδινόμαστε σε μια αλληλουχία κωμικοτραγικών καταστάσεων, όλες μπολιασμένες με κοσμικό χιούμορ αλλά και συμπάθεια για τον πρωταγωνιστή, που αν και χτυπημένος από τη ζωή, κυριολεκτικά και μεταφορικά, διατηρεί την αθωότητά του, που τελικά είναι το κλειδί για την ολική επαναφορά...
Φύγαμε αισιόδοξοι, ενθουσιασμένοι, ανάλαφροι. Οι ερμηνείες καταπληκτικές, ιδιαίτερα αυτή του Μπιρόλ Ουνέλ, σε ένα ρόλο απόλαυση. Τα τραγούδια ελληνικά και ιδιαίτερα ψαγμένα. Θα την ξαναδούμε πολλές φορές...
Αυτή η κουζίνα για την ψυχή έκανε το θαύμα της σε όλους μας! Ίσως το αντίστοιχο τραγούδι των Doors να ταιριάζει μια χαρά, για όλες τις ψυχές της πόλης που περιπλανιούνται στην αμφιλεγόμενη αγκαλιά της για λίγη ζεστασια, ιδιαίτερα τις πιο κρύες νύχτες...
Εδώ και πολύ καιρό σκεφτόμουν αυτό το ιστολόγιο. Σκεφτόμουν τι περιεχόμενο θα έχει, πώς θα είναι η μορφή του, ποιος ο σκοπός του…Έψαχνα πολύ καιρό να βρω την επιφάνεια και τη μορφή που θα ήθελα να έχει, σύμφωνα με αυτό που οραματιζόμουν…
Οι μέρες και οι μήνες πέρασαν. Οι προσπάθειες άρχισαν να τρεμοπαίζουν…
Η ανάγκη όμως έκφρασης είναι αχαλίνωτη.
Και μετά, σε κάποια δευτερόλεπτα έκλαμψης στο μηδέν του χωροχρόνου σκέφθηκα ότι επιτέλους πρέπει να πάψω να ονειρεύομαι πώς θα ήθελα να είναι και απλά να το κάνω, με ό,τι υπάρχει και τη στιγμή που αυτό έρχεται.
Σαν τη ζωή…να μην χάνω άλλο χρόνο να την ονειρεύομαι, να την προγραμματίζω, αλλά απλά να τη ζώ με ό,τι μου έχει δοθεί την εκάστοτε στιγμή, με αυτό που είμαι τώρα…
Έτσι, έφτιαξα γρήγορα τη βασική, στοιχειώδης μορφή του ιστολογίου ένα απόγευμα που πήγα να πιαστώ πάλι στην παγίδα της κατάθλιψης της εποχής μας…Ίσως ο καιρός της προετοιμασίας να έχει προ πολλού παρέλθει…ίσως είναι καιρός να είμαι.
Έτσι λοιπόν ξεκινάω αυτές τις καταγραφές...Καταγραφές που έρχονται και ρέουν τη δική τους στιγμή, στο δικό τους χρόνο, αδιαφορώντας πλήρως για το αν εγώ είμαι έτοιμη να τις δεχτώ, να τις υποδεχτώ, να τις μοντάρω ή να τις μορφοποιήσω. Καταγραφές που σκοπό έχουν να αναμορφώνουν τα συναισθήματα, τα γεγονότα, τις εικόνες, τις στιγμές. Καταγραφές που απαιτούν να τις μοιραστώ, να τις προφέρω και να τις επιτρέψω να διαχυθούν, να ταξιδέψουν σε άλλους ανθρώπους, σε άλλες ζωές και διαντιδράσεις...
Τις προάλλες πέτυχα στο ραδιόφωνο, στο τρίτο πρόγραμμα, μια εκπομπή με κλασσικά τζαζ κομμάτια από ερμηνευτές όπως η EllaFitzgerald, SarahVaughan, BillieHoliday. Μόλις είχα επιστρέψει από μια μέρα τρεξίματος, βαβούρας, ερωτημάτων. Στο άκουσμα όμως αυτών των υπέροχων φωνών, όταν τα τραγούδια κυλούσαν σαν μελένια ποτάμια σε μέρη και εποχές ανθρώπινων πόνων, καημών και αναζητήσεων, η ψυχή μου ένιωσε λίγο πιο λυμένη, λίγο πιο πλατιά. Και τότε σκέφτηκα πόσο τυχερή είμαι. Πόσο τυχερή είμαι που ζω σε έναν κόσμο όπου όλοι οι άνθρωποι, στην προσπάθειά τους να πραγματοποιήσουν το δικό τους, ατομικό όνειρο, εκτελούν μια μεγάλη ανθρωπιστική πράξη. Το δικό τους προσωπικό επίτευγμα γίνεται Δώρο, γίνεται προσφορά για όλους τους άλλους ανθρώπους, οι οποίοι γίνονται κοινωνοί της μοναδικότητας και της αγάπης που ενυπάρχει σε κάθε ανθρώπινο έργο από τον ίδιο το δημιουργό του.
Σε αυτόν τον πλανήτη, όλοι γινόμαστε κοινωνοί των πράξεων καθενός ξεχωριστά, και όλων συνολικά. Η πορεία του δικού μου δρόμου, όσο προσωπική ή ιδιοτελής μπορεί να είναι, με κάποιο τρόπο έχει να προσφέρει κάτι στους άλλους. Μια κοινωνία ανθρώπων όπου κάθε κίνηση, κάθε ζωή είναι ξεχωριστή, όχι μόνο για τον εαυτό της, αλλά και για τη συνεισφορά της στις ζωές των άλλων!
Δεν είναι υπέροχο;
Έτσι λοιπόν ξεκινάω τη δική μου έκφραση, όχι μόνο από ανάγκη δική μου, αλλά και με την ελπίδα ότι το μοίρασμα αυτό με κάποιο τρόπο θα βρει το δικό του δρόμο, θα γνωριστεί με άλλους ανθρώπους, θα μεταλλαχτεί από αυτούς, θα εξελιχθεί, στοιχεία του θα σβήσουν, άλλα θα ανθίσουν και άλλα ίσως γίνουν κοινό σημείο αναφοράς…ποιος ξέρει…
Μικρά αστέρια σπινθηρίζουν στην πάχνη της ουράνιας αγκαλιάς
με κάθε της ανάσα
