Μικρά αστέρια σπινθηρίζουν στην πάχνη της ουράνιας αγκαλιάς

στέλνοντας ευχές και καλέσματα

στα μυρωμένα αυτιά των ψυχών

που ονειρεύονται την αφύπνιση

καθώς οι άγγελοι μεταφέρουν με τις άρπες τους

τις ευλογίες του Πατέρα και της Μητέρας

που προσμένουν γλυκά την επιστροφή τους.

Κρυστάλλινες προσευχές και ευχολόγια

αγκαλιάζουν τρυφερά τις αύρες των ανθρώπων

προσδίδοντας θεϊκά φιλιά και ουράνια θαλπωρή

στις αντίξοες στιγμές της προσωρινότητας.

Οι δίνες των κόσμων τραγουδούν 

τις αρχέγονες ιστορίες των παιδιών του Ενός

εξιστορώντας το χθες,

υμνολογώντας το Τώρα και το Πάντα,

περίτεχνα υφασμένες στον αστραφτερό χιτώνα 

της Πανέμορφης Μητέρας

που γνωρίζει τους πόθους, τις οδύνες και τους λυγμούς των παιδιών της,

και με κάθε της διαμαντένιο δάκρυ

ξεπλένει όλη την αντίθεση

και την αναγεννά

με κάθε της ανάσα

με κάθε της χάδι

θεραπεύει τις πληγές, τις δυστυχίες, τις συμφορές

και φέρνει τη μυρωδάτη Άνοιξη,

την τρυφερή ολόφρεσκια αυγή.

Το Σύμπαν σιωπά στο Μεγαλείο Της.

Και Αυτή κρυσταλλικά τραγουδά τις ιστορίες Του...

στην Αιωνιότητα...