Η ελαστικότητα του χρόνου

Καθώς περπατούσα σπίτι μετά τη δουλειά, αργά το απόγευμα, συνειδητοποίησα πόσο ελεύθερο χρόνο εχω και απόρησα με αυτή μου τη συνειδητοποίηση!

Για χρόνια ένιωθα ακριβώς το αντίθετο. Τελείωνα τη δουλειά και μετά σερνόμουν στο σπίτι, ανυπομονώντας να φάω ένα γεύμα της προκοπής και να πετάξω από πάνω μου τα απομεινάρια της εργάσιμης ημέρας. Αλλά ακόμα και τις φορές που δεν είχα δουλειά, ναι τη φάση της ανεργείας την έχω βιώσει βαθιά στο είναι μου, ακόμα και τότε ο χρόνος γλίστραγε από τα χέρια μου και δεν τον καταλάβαινα.. Πώς τώρα αντιλαμβάνομαι διαφορετικά τα πράγματα;

Τελικά ο χρόνος είναι και πρακτικά ελαστικώς, και όλα εξαρτώνται από εμάς και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα.

Στην καινούργια μου δουλειά, υπάρχουν εκκρεμότητες και ένταση. Ωστόσο, διαπιστώνω ότι παρόλο που κάνω κάτι πέρα από το επιστημονικό μου αντικείμενο, παρόλο που θέματα προκύπτουν, σιγά μην δεν προέκυπταν, συνειδητοποιώ ότι μου αρέσει που εργάζομαι εκεί. Οπότε, κάθε φορά που φεύγω από τη δουλειά , δεν το βλέπω ως απόδραση από φυλακή, αλλά απλά ως η απαρχή του υπόλοιπου της μέρας μου, που είναι αυτό ακριβώς, δική μου!

Τελειώνω τη δουλειά γύρω στις 6:30. Μετά, αν ο καιρός το επιτρέπει, μου αρέσει να χάνομαι σε νέες διαδρομές προς το σπίτι, περπατώντας και αφουγκράζοντας τη ζωή που πάλλεται μελωδικά, εν αγνοία όλων εμάς που δεν το παίρνουμε χαμπάρι, πνιγμένοι στη φαινομενολογία μας και στους περιορισμούς.

Όταν λοιπόν εσωτερικά υπάρχει αρμονία, όταν απελευθερώνουμε τον εαυτό μας από πιεστικές σκέψεις, πιεστικές συναναστροφές, πιεστικές δραστηριότητες που μας της υποβάλλει το υφέρπον άγχος του να ζήσουμε για να ζήσουμε, ο χρόνος αποδεσμεύεται απο τις εμπλοκές του μυαλού και των συναισθημάτων και τον αντιλαμβανόμαστε όπως πραγματικά είναι, σχετικός. Η αιωνιότητα μέσα σε μια ημέρα...

Πέταξα λοιπόν από πάνω μου τις τύψεις και τις ενοχές μου και απλά αφέθηκα στο τώρα. Και το τώρα έδειξε την αιώνια πλευρά του!

Είναι αναρίθμητα αυτά που μπορεί να κάνει κάποιος στον "περιορισμένο" χρόνο της ημέρας, αρκεί η ψυχή του να είναι απελευθερωμένη. Και είναι σίγουρο ότι αυτή θα υποδείξει με τον πιο όμορφο τρόπο αυτά που πραγματικά ποθεί κανείς να κάνει και να είναι, και όχι αυτά που νομίζουμε ότι θέλουμε, ότι είμαστε. Βέβαια αυτές οι λέξεις δεν έχουν καμία σημασία αν δεν το βιώσεις αυτό. Εύχομαι να το βιώσετε. Και εύχομαι κι εγώ να συνεχίζω να το βιώνω, ώστε να καταφέρω να υλοποιήσω αυτό που πραγματικά ποθεί η ψυχή μου!

Καλό ταξίδι!